Quellen
Cassius Dio LIII 25,1:
κἀν τῷ αὐτῷ ἔτει τούτῳ ὅ τε Πολέμων ὁ ἐν τῷ Πόντῳ βασιλεύων ἔς τε τοὺς φίλους καὶ ἐς τοὺς συμμάχους τοῦ δήμου ἀνεγράφη, καὶ προεδρία τοῖς βουλευταῖς ἐν πάσῃ τῇ ἀρχῇ αὐτοῦ ἐς πάντα
„In diesem gleichen Jahr (d.i. 26 v.Chr.) wurde Polemon, der König von Pontus, unter die Freunde und Verbündeten des römischen Volkes aufgenommen; die Senatoren aber erhielten in seinem ganzen Reich das Sonderrecht, die ersten Plätze in allen Theatern einzunehmen.”
Cassius Dio LIII 27,6:
καί τις Γάιος Θοράνιος αἰτίαν ἀγαθὴν ἔσχεν, ὅτι δημαρχῶν τὸν πατέρα, καίπερ ἐξελεύθερόν τινος ὄντα, ἔς τε τὸ θέατρον ἐσήγαγε καὶ ἐν τῷ δημαρχικῷ βάθρῳ παρεκαθίσατο.
„ ... Auch ein gewisser Gaius Toranius erwarb sich einen guten Ruf, weil er während seines Volkstribunats seinen Vater, der doch nur irgend jemandes Freigelasener war, mit ins Theater brachte und auf der Bank der Volkstribunen neben sich sitzen ließ. ... ” (Übers. O. Veh)
Cassius Dio LIII 30,6.
Cassius Dio LVIII 4,4:
τούτοις οὖν οἱ ἄνθρωποι ἀπατώμενοι καὶ πιστεύοντες χαλκοῦς τε αὐτοὺς ἁπανταχοῦ ἐκ τοῦ ἴσου ἵστασαν, κἀν ταῖς γραφαῖς συνέγραφον, δίφρους τε ἐπιχρύσους ἐς τὰ θέατρα ἀμφοῖν ἐσέφερον·
„Die Menschen ließen sich dadurch täuschen. Sie nahmen die Worte für ernst, und so stellten sie eherne Statuen ihnen beiden (d.h. für Tiberius und Seian) gleichermaßen überall auf, setzten ihre Namen nebeneinander in die Schriftstücke und brachten für beide goldene Stühle in die Theater."
Cassius Dio LXXII 31,2:
καὶ ἐς τὸ θέατρον χρυσῆν εἰκόνα τῆς Φαυστίνης ἐπὶ δίφρου ἀεί, ὁσάκις γ’ ἂν ἐκεῖνος θεωρῇ, ἐσφέρεσθαί τε καὶ ἐν τῇ προεδρίᾳ ἐξ ἧς ζῶσα ἐθεᾶτο τίθεσθαι, καὶ περὶ αὐτὴν τὰς γυναῖκας τὰς δυνάμει προεχούσας συγκαθίζεσθαι.
„Auch sollte jedesmal, wenn der Kaiser (d.i. Antoninus Pius) als Zuschauer Veranstaltungen beiwohnte, eine goldene Statue der Faustina auf einem Stuhl ins Theater getragen und in der vordersten Reihe, von wo aus die Kaiserin zu Lebzeiten zuzuschauen pflegte, niedergestellt werden. Die einflußreichsten Damen aber hatten im Umkreis Platz zu nehmen."
Cassius Dio LXXIII 17,4:
ἡ γὰρ λεοντῆ τό τε ῥόπαλον ἔν τε ταῖς ὁδοῖς προεφέρετο αὐτοῦ, καὶ ἐν τοῖς θεάτροις ἐπὶ δίφρου ἐπιχρύσου, εἴτε παρείη εἴτε καὶ ἀπείη, ἐτίθετο.
„Die Löwenhaut und die Keule ließ er (d.i. Kaiser Commodus) auf den Straßen vor sich hertragen, in den Theatern ruhten sie auf einem vergoldeten Stuhl, mochte der Kaiser zugegen sein oder auch nicht."
Cassius Dio LXXV 4,1:
καταστὰς δὲ ἐς αὐτὴν ἡρῷον τῷ Περτίνακι κατεσκεύασε, τό τε ὄνομα αὐτοῦ ἐπί τε ταῖς εὐχαῖς ἁπάσαις καὶ ἐπὶ τοῖς ὅρκοις ἅπασι προσέταξεν ἐπιλέγεσθαι, καὶ χρυσῆν εἰκόνα αὐτοῦ ἐφ’ ἅρματος ἐλεφάντων ἐς τὸν ἱππόδρομον ἐσάγεσθαι, καὶ ἐς τὰ λοιπὰ ἐκέλευσε θέατρα θρόνους τε τρεῖς καταχρύσους αὐτῷ ἐσκομίζεσθαι.
„Nachdem er (d.i. Septimius Severus) seine Stellung gefestigt hatte, ließ er zu Ehren des Pertinax ein Heiligtum errichten und ordnete an, dass sein Name am Ende aller Gebete und Eide genannt werde. Ferner sollten ein goldenes Bild des Toten auf einem mit Elefanten bespannten Wagen in den Zirkus gefahren und ihm zu Ehren drei vergoldete Thronsessel in die übrigen Theater gebracht werden."